Στον τρύγο του αμπελιού

Η πιο σημαντική στιγμή του χρόνου για τους αμπελουργούς είναι ο τρύγος του σταφυλιού. Είναι η στιγμή που με τη συγκομιδή του καρπού των αμπελιών τους  απολαμβάνουν τους κόπους όλης της χρονιάς. Ο τρύγος ήταν ανέκαθεν μια ιεροτελεστία και μια γιορτή για τους αμπελουργούς. Την διαδικασία του τρύγου είχα την τύχη να την ζήσω χθες από κοντά σ' ένα αμπέλι στην περιοχή της Ζίτσας, που είναι γνωστή για το καλό κρασί της και ήταν μια ευχάριστη εμπειρία για μένα. Από νωρίς το πρωί ο ιδιοκτήτης του αμπελιού αλλά και οι συγγενείς και οι φίλοι του που ήταν εκεί, πήραν στα χέρια τους τα ψαλίδια κι άρχισαν να τρυγούν τα τσαμπιά και να τα τοποθετούν στα καφάσια. Γνώριμη διαδικασία για πολλούς από αυτούς. Τα καφάσια σιγά σιγά γέμιζαν ενώ η σύζυγος του αμπελουργού στα διαλείμματα της δουλειάς φρόντιζε να φιλεύει όλους τους τρυγητές είτε με την αλευρόπιτα που είχε ετοιμάσει είτε με ένα κομμάτι κέικ αλλά και με μπόλικο νεράκι για να σβήνουν τη δίψα και να παίρνουν δύναμη για τη συνέχεια του τρύγου. Αφού γέμισαν τα καφάσια, φορτώθηκαν στην πλατφόρμα και πήραν το δρόμο για το οινοποιείο. Είναι σημαντικό να πάνε τα σταφύλια το συντομότερο δυνατό και ακαταπόνητα στο οινοποιείο γιατί έτσι διασφαλίζεται και η ποιότητα του κρασιού που θα δώσουν. Ακολούθησα κι εγώ να δω κι αυτή τη διαδικασία. Φθάνοντας στο οινοποιείο ζυγίστηκαν κι αμέσως μετά σταφύλια  αδειάζονταν στο ειδικό μηχάνημα για να ξεχωρίσουν τα τσαμπιά και τα στέμφυλα και να βγει ο μούστος που θα αποθηκευτεί στις δεξαμενές για να γίνει το κρασί. Το μεσημέρι, μετά την διαδικασία του τρύγου, όλοι όσοι απασχολήθηκαν κάθισαν στο τραπέζι που είχε ετοιμάσει ο αμπελουργός εκεί στο χώρο του αμπελιού κι απόλαυσαν τους μεζέδες, το τσίπουρο και το κρασί και όλοι τους ευχήθηκαν να έχουν υγεία και ν' ανταμώσουν και του χρόνου να τρυγίσουν το αμπέλι!