Πυκνή ομίχλη σκέπαζε χθες το πρωί την πόλη των Ιωαννίνων. Σκέφθηκα λοιπόν ότι λίγο πιο έξω η μέρα θα ήταν ηλιόλουστη και μια βόλτα στο Ζαγόρι θα ήταν υπέροχη. Και γιατί να μη πάω μια βόλτα στους καταρράκτες του Ηλιοχωρίου είπα μέσα μου. Τόπος καταγωγής και αγαπημένος προορισμός. Δεν έχασα χρόνο κι αναχώρησα. Μετά τη Μεταμόρφωση βγήκα από την ομίχλη του λεκανοπεδίου κι απόλαυσα μια ηλιόλουστη διαδρομή μέχρι το Ηλιοχώρι. Παρέα με καλό φίλο από το χωριό κατηφορίσαμε προς τους καταρράκτες. Άγριες πρίμουλες κι άλλα αγριολούλουδα έδιναν χρώμα σε διάφορα σημεία του δάσους. Νωρίς ήρθε η άνοιξη φέτος κι εκεί πάνω στα βουνά. Ο θόρυβος του νερού που έπεφτε από ψηλά μας καλωσόρισε όταν φτάσαμε στον προορισμό. Τοπίο υπέροχο για κάθε εποχή. Σίγουρα κάπου εκεί γύρω κρύβονται οι νεράιδες και βγαίνουν όταν βεβαιωθούν ότι είναι μόνες τους. Καθίσαμε αρκετή ώρα κι απολαύσαμε το μεγαλείο της φύσης και γυρίζοντας απολαύσαμε και τα τσιπουράκια μας στο καφενείο του χωριού. Το απόγευμα, πλήρης εικόνων, γεύσεων και συναισθημάτων επέστρεψα στην καθημερινότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου