Πεζοπορία από το γεφύρι του Καπετάν Αρκούδα στο Δίλοφο και το Κουκούλι Ζαγορίου

 

Η μεταφορά της αργίας της πρωτομαγιάς για τη σημερινή ημέρα μου έδωσε την ευκαιρία να τη γιορτάσω με μια ακόμη πεζοπορία στο Ζαγόρι. Με αφετηρία το γεφύρι του Καπετάν Αρκούδα πήρα το μονοπάτι που οδηγεί στο Δίλοφο. Ανηφορικό αλλά σκιερό στο μεγαλύτερο τμήμα του και σε 20 περίπου λεπτά έφτασα στην είσοδο του περιβόλου του ναού των Ταξιαρχών. Συνοδοιπόρους είχα σαύρες και χελώνες. Ανηφορίζοντας για πέντε λεπτά ακόμη έφτασα στα πρώτα σπίτια του Διλόφου. Μια μικρή περιήγηση στο χωριό για να το θαυμάσω, επίσκεψη στα δύο γεφύρια του οικισμού και στη συνέχεια πήρα το μονοπάτι για Βίτσα. Στα μέσα περίπου της διαδρομής, συνάντησα πινακίδες που μου έδειχναν τις κατευθύνσεις που μπορεί να ακολουθήσει ο κάθε οδοιπόρος. Πήρα το μονοπάτι που θα με οδηγούσε στη Χαράδρα του Βίκου κι αφού κατέβηκα ένα αρκετά κατηφορικό, σε κάποια σημεία, μονοπάτι έφτασα στο γεφύρι του Μίσιου. Μια στάση για τις απαραίτητες φωτογραφίες και συνέχισα στο μονοπάτι προς το γεφύρι του Κόκκορου. Δεν είχα σκοπό όμως να τελειώσω νωρίς την πεζοπορία μου οπότε αποφάσισα να ανέβω την Σκάλα Κουκουλίου και σε μισή περίπου ώρα έφτασα στο Κουκούλι. Στη διαδρομή συνάντησα και μια πανέμορφη κουτσουπιά που τώρα ανθίζει εκεί στο Ζαγόρι. Αφού διέσχισα το κεντρικό καλντερίμι του χωριού, έκανα μια στάση στις βρύσες για να ξεδιψάσω και να βγάλω μερικές φωτογραφίες. Ακολούθως, παίρνοντας το κατηφορικό καλντερίμι, βρέθηκα στην επαρχιακή οδό που οδηγεί προς το Τσεπέλοβο και στη συνέχεια, ακολουθώντας το μονοπάτι που οδηγεί  και πάλι μέσα στη χαράδρα του Βίκου, έφτασα στο γεφύρι του Κόκκορου. Αρκετοί οι επισκέπτες εκεί. Περπατούσαν και φωτογραφίζονταν πάνω και κάτω από το γεφύρι, αφού το ρέμα στην κοίτη του δεν είχε νερό. Πέρασα κι εγώ πάνω από το γεφύρι, έβγαλα μια δυό φωτογραφίες και πεζοπορώντας στην άκρη του επαρχιακού δρόμου, έφτασα αρκετά κουρασμένος στην αφετηρία της διαδρομής μου όπου είχα αφήσει το αυτοκίνητό μου. Σχετικά κουραστική διαδρομή, με συνεχείς εναλλαγές σε ανηφόρες και κατηφόρες, αλλά αξίζει τον κόπο να την δοκιμάσετε. Ο συνολικός χρόνος πεζοπορίας ήταν περίπου 3 ώρες μιας και δεν έκανα αρκετές στάσεις για ξεκούραση. Ο καθένας βέβαια έχει τον δικό του ρυθμό. Στις περιπτώσεις αυτές δεν μας κυνηγάει κανένας και δεν κάνουμε αγώνες. Απολαμβάνουμε την πεζοπορία και τη διαδρομή.