Σινέ Μπίτα - Cinema Paradiso

 Γύρω στο 1973. Ο κινηματογράφος είναι -ελλείψει TV- η πιο προσφιλής και προσιτή σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και βαλάντια διασκέδαση.

    Είναι η εποχή που τα παιδιά ανδρώνονται με τα κατορθώματα του Ταρζάν και οι ασίγαστοι κι ανομολόγητοι -μεσούσης της απαγορευτικής δεκαετίας του ΄70- ερωτικοί πόθοι βρίσκουν τη λύτρωσή τους στο κινηματογραφικό πανί, με τους θεατές να ταυτίζονται απόλυτα με τους ήρωές του. 

 

 

 

 

Η επιτυχημένη πορεία των χειμερινών κινηματογραφικών αιθουσών, δίνει το ερέθισμα σε γνωστό επιχειρηματία του χώρου, να ανοίξει στην Ανατολή τον θερινό "Σινέ- Μπίτα".   

      Τα καλοκαρινά βράδια αποκτούν μια άλλη  αίγλη. Κάθε προβολή κι ένα ξεχωριστό γεγονός για τη μικρή κοινωνία που προσπαθεί να βρει το δρόμο της στη σκιά των αστεριών τ΄ουρανού και του κινηματογράφου.  "Σινεμά ο Παράδεισος", όπως τον περιγράφει στην ομώνυμη ταινία του o Giuseppe Tornatore. 

      "Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες", όπως θά 'λεγε ο Γιάννης Ξανθούλης. "Ανάπτυξη" τις ονόμασαν. Μόνο που το μέλι τους φέρνει βαθιές αλλαγές: οι άνθρωποι άρχισαν να στρέφουν όλο και λιγότερο τα βλέμματά τους στον ουρανό  και η λάμψη των αστεριών του γίνεται πιο θαμπή.  Οι μικροί μεγάλωσαν, οι αυλές κι οι ψυχές έγιναν μικρότερες,  ο δε Ταρζάν λησμονήθηκε, καθώς δεν μπορούσε να βασιλεύσει στην τσιμεντένια ζούγκλα της "ανάπτυξης".

      Τα φώτα του θερινού σινεμά, του κόσμου του και των αστεριών του άρχισαν να αργοσβήνουν,  οι διαφημιστικές αφίσες  να ξεθωριάζουν.  Οι πάνινες οθόνες έδωσαν τη θέση τους σε γυάλινες και πιο μικρές, ώστε να χωράνε σε κάθε σπίτι (αργότερα σε κάθε δωμάτιο). Οι προβολές ελαχιστοποιήθηκαν και τέλος οι αυλές ερήμωσαν και χορτάριασαν. "Φεύγουν τα καλύτερά μας χρόνια...", λέει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. 

 

 

 

Διάφορες εικόνες, σκέψεις και συναισθήματα πλημμύρισαν το νου μου, καθώς στο χθεσινό πέρασμά μου από τη γειτονιά αυτή, πληροφορήθηκα τον πρόσφατο θάνατο της ιδιοκτήτριας του θερινού "Σινέ- Μπίτα". Ο ίδιος είχε σβήσει πιο νωρίς...    Κι αυτό που μένει τελικά,

"είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι μες στα θερινά τα σινεμά,

νύχτες που περνούν, που δεν θα ξαναρθούν, μ' αγιόκλημα και γιασεμιά"

 

ΠΗΓΗ :  http://siozosg.blogspot.gr