Photos from Ioannina: Νοεμβρίου 2020

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2020

Η είσοδος του νεοκλασσικού κτιρίου γνωστού ως Παπαζόγλειος Υφαντική Σχολή Θηλέων

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2020

Με γιορτινή διακόσμηση το κέντρο της πόλης

Φθινόπωρο στο περιαστικό δάσος

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2020

Το Δημαρχείο φωταγωγημένο με πορτοκαλί χρώμα.

Ο Δήμος Ιωαννιτών, όπως και πολλοί Δήμοι σε όλη τη χώρα, συμμετέχοντας στο κάλεσμα της ΚΕΔΕ, φωταγώγησε συμβολικά το Δημαρχείο της πόλης με πορτοκαλί χρώμα. Η συμβολική αυτή πράξη έχει ως στόχο την ευαισθητοποίηση και ενημέρωση των πολιτών για την εξάλειψης της Βίας κατά των γυναικών και γενικότερα της εξάλειψης της ενδοοικογενειακής βίας.

Στην κεντρική πλατεία

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2020

Φθινοπωρινό πλατανόφυλλο

Φθινοπωρινές αντανακλάσεις

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2020

Αλλάζει η εικόνα στα σημεία που κόβονται τα άρρωστα πλατάνια

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2020

Τρία ακόμη άρρωστα πλατάνια κόπηκαν σήμερα στην παραλίμνια διαδρομή

Γλάροι στην Παμβώτιδα

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2020

Με την πρωινή ομίχλη

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2020

Graffiti στην παλιά αγορά

Το κτίριο που στεγάζει την Μονάδα Προστασίας Παιδιού Ιωαννίνων στον λόφο Βελισσαρίου

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2020

Δέντρα φθινοπωρινά

Όλα τα δένδρα ‘ναι παιδιά,
πώχουν τη Γη μητέρα,
κ’ έχουν για χέρια τα κλαδιά,
που σειούνται στον αγέρα.
.........
(Γεώργιος Βιζυηνός)

Το πρώτο χιόνι σήμερα στο Μιτσικέλι

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2020

Λεύκες του φθινοπώρου στο Ζαγόρι

Οι λεύκες του Οκτωβρίου είναι φλεγόμενες δάδες που φωτίζουν το δρόμο προς το χειμώνα.

(Νόβα Μπέιρ)

Στην οδό Δωδώνης με ομίχλη

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2020

Αποχαιρετισμός

Σε ανύποπτο χρόνο είχα κάνει επίσκεψη στο μουσείο του συντοπίτη μας γλύπτη Θεόδωρου Παπαγιάννη στο Ελληνικό Ιωαννίνων και είχα φωτογραφίσει ένα μικρό γλυπτό που υπάρχει σε προθήκη και μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Είναι το γλυπτό της παραπάνω φωτογραφίας στο οποίο απεικονίζεται η σκηνή του αποχαιρετισμού πριν τον ξενιτεμό που πάντα βασάνιζε τους Ηπειρώτες. Πριν δύο μέρες ένας αγαπημένος φίλος, ο Κώστας ο Καλόγηρος μου έστειλε να διαβάσω ένα ποίημα του Ιωάννη Πολέμη με τον τίτλο "Ο αποχαιρετισμός της μάνας". Το βρήκα εξαιρετικό και με συγκίνησε και βέβαια μου έφερε στο νου τη φωτογραφία που είχα τραβήξει στο μουσείο του κ. Παπαγιάννη οπότε θεώρησα σκόπιμο να σας τα παρουσιάσω και τα δύο σε μια ανάρτηση αφού βέβαια ευχαριστήσω τον καλό μου φίλο που μου το θύμισε και να σας συστήσω όποτε βρείτε την ευκαιρία να επισκεφθείτε το συγκεκριμένο μουσείο.

Ο αποχαιρετισμός της μάνας

Μισεύεις για την ξενιτειά και μένω μοναχή μου

σύρε παιδί μου στο καλό και σύρε στην ευχή μου.

Τριανταφυλλένια η στράτα σου, κρινοσπαρμένοι οι δρόμοι,

για χάρη σου ν' ανθοβολούν και τα λιθάρια ακόμη.

Τα δάκρυά μου να γεννούν διαμάντια σ' ό,τι αγγίζεις

και το ποτήρι της χαράς ποτέ να μη στραγγίζεις.

Να πίνεις και να ξεδιψάς και να' ν' αυτό γεμάτο,

σα να 'ναι η βρύση από ψηλά κι εσύ να 'σαι αποκάτω.

Εκεί, παιδί μου, που θα πας, στα μακρινά τα ξένα,

δίχτυα πολλά κι οξόβεργες θα στήσουνε για σένα.

Παιδί μου αν εμένανε πάψεις να με θυμάσαι,

με δίχως βαρυγγόμηση συχωρεμένος να 'σαι.

Κι αν πάλι το φτωχό καλύβι μας ντροπή σου φέρνει, ωστόσο

και πάλι θα 'μαι πρόθυμη, συχώρεση να δώσω.

Μ' αν την πατρίδα απαρνηθείς που τη λατρεύουμε όλοι,

να 'ναι η ζωή σου όπου κι αν πας αγκάθια και τριβόλοι.

(Ιωάννης Πολέμης)

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2020

10 ΧΡΟΝΙΑ PHOTOS FROM IOANNINA

Ήταν Νοέμβριος του 2010. Είχα ολοκληρώσει τον εργασιακό μου κύκλο και σαν συνταξιούχος που ήμουν πλέον έψαχνα να βρω πως θα περνάω ευχάριστα και δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο μου. Μεταξύ άλλων σκέφθηκα ότι θα μπορούσα να δημιουργήσω ένα blog μέσα από το οποίο θα προβάλλω τον τόπο μου με φωτογραφίες που θα έβρισκα στο διαδίκτυο. Την εποχή εκείνη ήταν αρκετά διαδεδομένα τα blog και έχοντας στο μυαλό μου αυτό που λέει «Μία εικόνα, χίλιες λέξεις» αποφάσισα να πραγματοποιήσω αυτή τη σκέψη. Με τη βοήθεια ενός πολύ καλού φίλου στήσαμε το blog και του δώσαμε την ονομασία PHOTOS FROM IOANNINA. Στην αρχή έκανα κάποιες αναρτήσεις φωτογραφιών που έβρισκα στο διαδίκτυο αλλά γρήγορα αποφάσισα να αναρτώ και δικές μου φωτογραφίες. Βλέποντας ότι οι φωτογραφίες μου, αν και ερασιτεχνικές και πολύ πρόχειρες στην αρχή, έβρισκαν ανταπόκριση συνέχισα να κάνω αναρτήσεις αποκλειστικά με δικές μου φωτογραφίες. Αυτός ήταν και ο λόγος που με οδήγησε στα μαγικά μονοπάτια της φωτογραφίας. Φωτογράφιζα και έκανα αναρτήσεις με φωτογραφίες από μέρη τα οποία επισκεπτόμουν, κτίρια, δρόμους, εκδηλώσεις που λάμβαναν χώρα και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να προβάλλει την περιοχή μας. Δεν είχα κανένα συμφέρον γιατί δεν ασχολούμουν με τον τουρισμό ή κάτι παρεμφερές αλλά το έκανα αποκλειστικά και μόνο για να προβάλλω τον τόπο μου. Νομίζω ότι οι 7.600 αναρτήσεις που έχω κάνει μέχρι σήμερα με χιλιάδες φωτογραφίες μου, οι 2.000.000 περίπου επισκέψεις που έχουν γίνει στο blog από διάφορα σημεία της γης και τα 7.250 σχόλια που έχουν αφήσει διάφοροι επισκέπτες δείχνουν το μέγεθος της δουλειάς που έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια. Μέσα από αυτή την διαδικασία ήρθα σε επαφή με πάρα πολλούς διαδικτυακούς φίλους και ειδικά με απόδημους συμπατριώτες οι οποίοι, με τα μηνύματά τους και τα σχόλια, με ενθάρρυναν να συνεχίζω την ερασιτεχνική αυτή προσπάθεια προβολής του τόπου μας, πράγμα που κάνω μέχρι σήμερα ανελλιπώς και όχι μόνο από το blog αλλά πλέον και μέσα από άλλες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook και το Instagram. Θεωρώ ότι μέσα από τη δουλειά αυτή γνώρισαν πάρα πολλοί άνθρωποι την περιοχή μας και τα αξιοθέατα που υπάρχουν και παρακινήθηκαν να την επισκεφθούν οπότε ο σκοπός έχει επιτευχθεί. Όταν ξεκίνησα αυτή την προσπάθεια δεν υπήρχε αυτή η πληθώρα αναρτήσεων φωτογραφιών στο διαδίκτυο. Στη συνέχεια όμως το παράδειγμα αυτό υιοθετήθηκε από πολλούς που ασχολούντο ή ασχολήθηκαν εκ των υστέρων με τη φωτογραφία και ειδικά μετά την εξέλιξη των κινητών τηλεφώνων που χρησιμοποιούνται σήμερα ευρέως για φωτογράφιση, με αποτέλεσμα σήμερα η πόλη μας αλλά και η περιοχή μας να είναι από τις πλέον πολυφωτογραφημένες και εκατοντάδες φωτογραφίες να ανεβαίνουν καθημερινά στο διαδίκτυο. Δυστυχώς τώρα οι συνθήκες που μας έχει επιβάλλει η ύπαρξη της πανδημίας δεν μας δίνουν τη δυνατότητα να έχουμε ελεύθερη κίνηση και να φωτογραφίζουμε ότι θέλουμε οπότε οι αναρτήσεις μου, όσο διαρκεί αυτή η κατάσταση, θα περιοριστούν σε αυτά που μπορώ να φωτογραφίζω και σε φωτογραφίες που υπάρχουν στο αρχείο μου. Κλείνοντας θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους αυτούς του διαδικτυακούς και μη φίλους που παρακολουθούν τις αναρτήσεις μου όλα αυτά τα χρόνια, πολλούς από τους οποίους είχα την ευκαιρία να γνωρίσω κι από κοντά και ήταν πράγματι ξεχωριστή η χαρά μου και να το γιορτάσω μαζί τους καθώς επίσης και με όσους με βοήθησαν στα φωτογραφικά μου βήματα και με όσους υπήρξαν κατά καιρούς συνοδοιπόροι σε φωτογραφικές βόλτες και εξορμήσεις τους οποίους επίσης ευχαριστώ πολύ.