Ηλιοβασίλεμα

Στην ατμόσφαιρα πλανάται

Μια όμορφη μελωδία

Κάποιοι ψάχνουν τον έρωτα

Και ο ήλιος βυθίζεται στην αγκαλιά της νύχτας

Οι γλάροι πετούν, χαιρετούν

Με την ιδιόρρυθμη κραυγή τους

Τον ήλιο που χάνεται, την νύχτα που έρχεται

Τη στιγμή, που πλημμυρίζει από χρώματα

Ο ορίζοντας βάφεται κόκκινος

Τα σύννεφα φαντάζουν σαν νησιά

Και η νύχτα δεν βιάζεται

Σαν καλή ερωμένη απολαμβάνει τη στιγμή

Η ψυχή γαληνεύει, χάνεται

Στον κατακόκκινο ωκεανό του ηλιοβασιλέματος

Η μελωδία που ακούγεται, γίνεται διαφορετική

Και η στιγμή χαράσσεται στη μνήμη

Η νύχτα σαν καλή σύντροφος

Αφού απόλαυσε το παιχνίδι της ένωσης

Σκεπάζει με τα πέπλα της τον ήλιο

Τον γλυκοφιλάει και αρχίζει τη δικιά της, νυχτερινή περιπέτεια

                                                                                     Αλέξανδρος