Στο πανηγύρι του ακριτικού Πωγωνίσκου

Ξεκίνησα σήμερα από τα Γιάννενα με σκοπό να επισκεφθώ τον ακριτικό Πωγωνίσκο εκεί στις εσχατιές της πατρίδας μας στα σύνορα με την Αλβανία. Ένα χωριό που έχει εγκαταληφθεί εδώ και αρκετές δεκαετίες από τους κατοίκους του και σήμερα κατοικεί εκεί μία μόνο οικογένεια. Με την σκέψη ότι πηγαίνω σε ένα ερημικό μέρος η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν πλησιάζοντας εκεί έφθασαν στα αυτιά μου οι ήχοι κλαρίνου και δημοτικής ορχήστρας και ακόμη μεγαλύτερη όταν είδα ότι υπήρχαν εκεί άνθρωποι που έκαναν ημερήσιο πανηγύρι. Ρώτησα τότε και μου είπαν ότι οι περισσότεροι από τους παρευρικομένους ήταν απόδημοι που είχαν καταγωγή από τον Πωγωνίσκο και είχαν συγκεντρωθεί στο χωριό τους με πρωτοβουλία της αδελφότητάς τους, για να κάνουν την πανήγυρη του Αγίου Αθανασίου, μπροστά από τον ομώνυμη εκκλησία του χωριού τους. Κάτι που συνηθίζουν κάθε χρόνο κι έτσι για μιά μέρα ξαναβρίσκοντε στον τόπο καταγωγής τους και ανταμώνουν μεταξύ τους. Το πρωί τελέσθηκε θεία λειτουργία στον ναό και ακολούθησε το ημερήσιο γλέντι αλλά και το κοινό τραπέζι στο χώρο του παλιού δημοτικού σχολείου, στο οποίο κλήθηκα από τα μέλη της αδελφότητας και παρακάθησα κι έτσι έζησα κι εγώ για λίγο την συγκίνησή τους που ήταν έντονη μέσα από τις αναμνήσεις που τους ξυπνούσε ο χώρος. 

Αγαπητοί φίλοι του Πωγωνίσκου, σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου:

Να σας έχει ο Θεός γερούς
πάντα ν’ ανταμώνετε
και να ξεφαντώνετε βρε
με χορούς κυκλωτικούς
κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς

........

όπως λέει και το γνωστό σε όλους μας τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου.