Κατά την διάρκεια της επίσκεψής μου στη Μονή Σπηλιώτισσας, ήρθε στο μυαλό μου εκείνο το ποίημα του Άγγελου Βλάχου, που μαθαίναμε παλιά στο δημοτικό σχολείο, το οποίο λέει:
Εις το βουνό ψηλά εκεί
ειν' εκκλησιά ερημική,
το σήμαντρό της δε χτυπά,
δεν έχει ψάλτη ούτε παπά.
ειν' εκκλησιά ερημική,
το σήμαντρό της δε χτυπά,
δεν έχει ψάλτη ούτε παπά.
Ένα καντήλι θαμπερό
και έναν πέτρινο σταυρό
έχει στολίδι μοναχό
το εκκλησάκι το φτωχό.
Αλλ' ο διαβάτης σαν περνά
στέκεται και το προσκυνά
και με ευλάβεια πολλή
τον άσπρο του σταυρό φιλεί.
Επάνω στο σταυρό εκεί
είναι εικόνα μυστική
μ' αίμα την έγραψε ο Θεός
και την λατρεύει ο λαός.
και έναν πέτρινο σταυρό
έχει στολίδι μοναχό
το εκκλησάκι το φτωχό.
Αλλ' ο διαβάτης σαν περνά
στέκεται και το προσκυνά
και με ευλάβεια πολλή
τον άσπρο του σταυρό φιλεί.
Επάνω στο σταυρό εκεί
είναι εικόνα μυστική
μ' αίμα την έγραψε ο Θεός
και την λατρεύει ο λαός.
Ομορφιά που συγκινεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι συγκινητική ανάρτηση Μιχάλη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχες οι φωτογραφίες σου και διάχυτη η ευλάβεια...
Εμείς το τραγουδούσαμε...
Σου εύχομαι καλή εβδομάδα!