Τα Πελασγικά τείχη στο Σκαμνέλι Ζαγορίου

Κάθε φορά που επισκέπτομαι αρχαιολογικούς χώρους νοιώθω ιδιαίτερη συγκίνηση και αναλογίζομαι πως θα ήταν στην εποχή της ακμής και τι άνθρωποι ζούσαν εκεί. Σήμερα τα βήματά μου με οδήγησαν σε ένα ιδιαίτερο αρχαιολογικό χώρο που είναι χαμένος εκεί ψηλά στο Ζαγόρι κι ένοιωσα πραγματικά δέος. Μιλάω για τον χώρο που βρίσκονται τα πελασγικά τείχη στο Σκαμνέλι. Πρόκειται για τεράστιους ογκόλιθους, σχηματοποιημένους και με ακρίβεια προσαρμοσμένους μεταξύ τους που δείχνουν ότι εκεί υπήρχε κάποιο τείχος και ότι η περιοχή κατοικούνταν από την προϊστορική περίοδο. (Έχω την εντύπωση, χωρίς να είμαι ειδικός, ότι η σχηματοποίηση και η προσαρμογή ταιριάζει με αυτή που έχω δει στα τείχη που περικλείουν τον αρχαιολογικό χώρο της Καστρίτσας.) Βλέποντας και ακουμπώντας με τα χέρια μου αυτές τις τεράστιες πέτρες σκεφτόμουν ότι οι άνθρωποι που τις έχτισαν θα είχαν τεράστια μυϊκή δύναμη ή τέλος πάντων θα είχαν κάποιο τρόπο για να τις μετακινούν και να χτίζουν αυτά τα τείχη. Πατώντας λοιπόν στο ίδιο αυτό μέρος που πατούσαν αυτοί οι προϊστορικοί άνθρωποι δεν μπορεί παρά να αισθανθείς δέος και για το λόγο αυτό η σημερινή μέρα ήταν ξεχωριστή για μένα.