Φεγγάρι μεσ΄ τα σύννεφα

Κι' εσύ, φεγγάρι, που περνάς μέσα στα σύννεφα γοργά,
κι' όλα τα λούζεις στὸ άϋλο φως και στα ασημένια κάλλη
Κάποιας ζωής απόκοσμης, τώρα, που η νύχτα αναριγά,
πες μου, φεγγάρι, τα παλιὰ δε θα ξανάρθουν πάλι;
(Ν. Γκάτσος - Μοναξιά)