Ήταν ένα ξερό δέντρο. Το συναντούσα κάθε φορά που έκανα την πεζοπορική διαδρομή από το Βραδέτο στη Μπελόη να στέκεται όρθιο εκεί δίπλα από το μονοπάτι και κάθε φορά το φωτογράφιζα. Πότε μόνο του και πότε με διερχόμενους περιπατητές. Το ίδιο έκανα και χθες. Αυτή όμως έμελλε να είναι και η τελευταία φορά που το φωτογράφισα όρθιο γιατί επιστρέφοντας από τη Μπελόη το είδα να είναι πεσμένο κάτω και σπασμένο. Προφανώς κάποιον από τους χθεσινούς περιπατητές τον ενόχλησε η ύπαρξή του ή απλά θέλησε να δοκιμάσει τις αντοχές του και το έριξε κάτω όπως θα δείτε στην επόμενη φωτογραφία μου. Άντεξε τόσο καιρό σε βροχές, χιόνια, αέρα, κακοκαιρίες γενικά αλλά το τέλος του έμελλε να έρθει σε μια ηλιόλουστη μέρα σίγουρα από ανθρώπινη παρέμβαση. Πολύ λυπήθηκα που δεν θα το ξαναδώ εκεί στη θέση του.
